Nog 1 maand te gaan in Zambia en dan is het alweer voorbij. En voor zover het niet al duidelijk is, ik zeg het met enige weemoed. Ik bedoel maar, mijn laatste update ging over mijn eerste maand en nu al ga ik mijn laatste maand in…….

Ik weet dat ik opnieuw niet heel trouw ben geweest in het bijhouden van mijn site – waarvoor sorry - maar ergens moeten jullie dat maar als een goed teken beschouwen; ik ben in ieder geval druk bezig geweest en de tijd is snel verstreken.
Hoewel ik het in het begin best lastig heb gevonden en het nog steeds soms knetter frustrerend is hoe de dingen verlopen, heb ik toch ook hier in Zambia uiteindelijk wel weer mijn draai kunnen vinden en vele contacten met de mensen gemaakt. Om eerlijk te zijn zie ik nu alweer op tegen het afscheid; opnieuw mensen achterlaten zonder zeker te zijn of je ze ooit terug gaat zien…..

Maar goed, voor het zover is probeer ik eerst te genieten van mijn vakantie. Dit schrijf ik vanuit Livingstone, op zo’n 12 uur rijden met de bus van het ziekenhuis waar ik werk. Het hoogtepunt hier zijn de Victoria Falls, die ik vandaag heb bezocht. Wow, wat indrukwekkend! Zo groot en diep en zo woest…. Gelukkig had ik een regencape mee, want het werd een behoorlijk natte boel, hoewel het wel een lekker soort ‘regen’ was. En wat een geweldige regenboog heb ik mogen aanschouwen. De drie dagen daarvoor heb ik doorgebracht in Botswana (Livingstone ligt echt in het zuidelijkste puntje van Zambia) in Chobe, een van de nationale parken. Insiders zullen zich wellicht herinneren dat mijn laatste safari in Benin nogal een traumatische ervaring was, maar ik durfde het toch weer opnieuw aan. En mijn vertrouwen was snel gewonnen toen ik het fantastische ontbijt zag. Vervolgens deden we een mooie cruise over de Chobe rivier, gevolgd door een super uitgebreide lunch, om tot slot de rest van de dag in zo’n safari auto door het park te scheuren. ’s Avonds bereikten we het kamp, waar de tenten al waren opgezet. Na het avondeten en wat gemijmer bij het kampvuur, luidde het gebrul van leeuwen de nacht in (en dit is niet overdreven). Iedereen is heelhuids teruggekomen hoor! Uiteindelijk hebben we 4 van de big 5 gespot: leeuw, olifant, luipaard, giraffe. Alleen de neushoorn ontbrak, maar die komt niet voor in dit park. Volgens de gids mocht je hem dan vervangen door een nijlpaard, dat we wel meermalen hebben gezien.

Ik heb dus behoorlijk toeristische dingen gedaan de afgelopen dagen, maar toch voel ik me niet echt toerist. Althans, niet zoals de velen anderen hier. Ik merk dat 3 maanden in een dorp tussen de locals je toch doen veranderen in vele opzichten. Ik ben benieuwd hoe het zal zijn als ik straks weer terug ben in Nederland. Wel even flink wennen, gok ik zo. Maar goed, deze overgang heb ik vaker moeten doorstaan en elke keer gaat het iets sneller. Dat zal ook moeten, want voor wie het namelijk nog niet wist (en dat zijn er een boel, denk ik): ik heb in principe een baan gevonden per 1 september in Enschede op de interne geneeskunde. Dat betekent dat ik na terugkomst nog 10 dagen kan acclimatiseren alvorens aan de slag te gaan. Ook moet ik in de tussentijd nog een huisje vinden, dus suggesties zijn meer dan welkom! En natuurlijk moet er nog een feest gegeven worden ter ere van mijn slagen, verjaardag en terugkomst.
Als ik alles wat nog moet maar op zijn Afrikaans benader, dan zal het wel goedkomen……