Hoewel ik het grootste deel van mijn tijd hier in het ziekenhuis doorbreng, zal ik ook eens iets schrijven over het ‘gewone’ leven. Ik woon weer in het zusterhuis. Afgelopen weekend was ik verhuisd naar het klooster, maar dit bleek relatief zo duur qua huur dat ik na 3 nachten besloten heb weer terug te keren naar mijn oude plekkie en het mindere comfort voor lief te nemen.
Het huis is te vergelijken met een studentenhuis; niet al te netjes en vooral veel dingen die niet werken. Zo hebben we maar 1 werkende kraan, geen douche en een wc die zo nu en dan verstopt zit. We wonen er met 11 personen, waaronder 1 baby. Al met al is het een gezellige drukte, die soms weleens vermoeiend is. Douchen doe ik met een bak opgewarmd water. In het begin wel een gedoe, maar aan de andere kant raak je ook weer snel gewend. Ik kook voor mezelf. Het menu is niet zo gevarieerd, vooral wat betreft groenten, maar ik kan over het algemeen toch wel goed eten (pasta, rijst, couscous). Ook heb ik al een paar keer de nationale maaltijd van Zambia – nshima – gegeten. Dit is een soort pudding van maïsmeel die je met allerlei groenten en vlees/vis kunt combineren.
In Burkina Faso aten ze iets dergelijks, maar destijds kon ik het echt niet waarderen, op zijn zachtst gezegd. Ditmaal kan ik het toch met redelijke smaak eten. Dus wie weet neem ik een nieuw recept mee naar Nederland….